Już od miesiąca mieszka z nami piesek i zauważyłam ile dobrego Frida wniosła do naszego życia. Pomimo tego, że często się złoszczę, bo nie ukrywam, że trzeba dużo po niej sprzątać, bo jeszcze nie załatwia się na zewnątrz, to nie umiem karać jej długo milczeniem i odmawianiem pieszczot. Swój pierwszy tydzień u nas świętowała zjadając moje klapki, ładowarkę do laptopa, kabel od drukarki i kwiaty, które dostałam na urodziny i nawet przyniosła nam końcówkę kabla USB, a my do tej pory nie znaleźliśmy reszty. Jednak jeszcze nie spotkałam psiaka, który przeprasza w taki sposób jak ona. Winy zostają prawie natychmiastowo odpuszczone.
A więc, dlaczego tak naprawdę cieszę się, że ją mam?
Nigdy nie wracam do pustego mieszkania
Nieważne, o której godzinie wracam do domu, skąd wracam i ile mnie nie było - ona zawsze będzie szczęśliwa, że wróciłam i zacznie witać mnie już w progu.
Codziennie zabiera mnie na spacer
Tak, to ona mnie zabiera. Wcześniej nie czułam potrzeby wychodzenia z domu, zwłaszcza kiedy mój chłopak był w pracy. A teraz coraz chętniej wychodzę, tym bardziej, że mała powoli uczy się chodzić na smyczy i nie zaczepiać każdego po drodze. Po prostu miło mi się patrzy na jej postępy.
Mój pieskowy cień
Krok w krok za mną. Nieważne gdzie idę i czy na długo. Nawet jeśli śpi to przebudzi się, żeby iść za mną, a kiedy wracamy do pokoju to najczęściej kładzie mi się na kolanach i śpi dalej. Chociaż psy zawsze wybierają sobie jednego pana domu i od początku widać, że Frida upodobała sobie mojego chłopaka, a nie mnie, to i tak mi okazuje równie wiele sympatii i zaufania.
I tak właśnie z osoby, która nie chciała mieć żadnego zwierzaka w domu, stałam się osobą, która jest zapatrzona w małego wilczurka i świata poza nią nie widzi.
